Konfiguracje SOLIDWORKS to świetny sposób na przedstawianie wielu wariantów modelu w jednym pliku. Korzystanie z konfiguracji pomaga również w zarządzaniu plikami, a różnice pomiędzy konfiguracjami określone są poprzez zmianę wartości wymiarów, wygaszenie operacji lub zmianę innych parametrów.
Dlaczego warto używać konfiguracji?
Najczęstszym powodem korzystania z konfiguracji w SOLIDWORKS jest szybkie ustawianie rodziny podobnych części lub zespołów. Konfiguracje są również powszechnie stosowane do tworzenia uproszczonych wersji części do wykorzystania w zespołach i analizach. Na przykład, powszechnie znane jest wygaszanie operacji, które są w dużej mierze kosmetyczne – obliczeniowo ciężkie tj. gwinty czy zaokrąglenia. Konfiguracje mogą być również wykorzystywane do opisania modelu w trakcie etapów procesu produkcji lub montażu. W tym artykule omówimy trzy metody tworzenia konfiguracji dla części.
Metoda 1: Ręczne tworzenie konfiguracji
W SOLIDWORKS każdy model części lub złożenia rozpoczyna się od konfiguracji domyślnej, natomiast istnieje kilka metod tworzenia dodatkowych konfiguracji. Pierwszą, którą omówimy, jest ręczne dodanie nowej konfiguracji w panelu ConfigurationManager.
Z tego miejsca możemy określić nazwę i opis nowej konfiguracji oraz zdefiniowania nazwy, która ma być wyświetlana w liście materiałowej.
W panelu ConfigurationManager, nowo dodana konfiguracja automatycznie jest aktywna oraz w dowolnym momencie możemy wrócić do wcześniejszej konfiguracji.
Metoda 2: Widok tabeli
Inną metodą, którą możemy wykorzystać do tworzenia konfiguracji jest widok tabeli konfiguracji SOLIDWORKS. Tabelę wywołuje się klikając prawym przyciskiem myszy na parametr, który chcemy edytować, np. na wymiar, operację czy materiał. Przykładowe wywołanie tabeli dla wymiaru przedstawiono poniżej.
Po wywołaniu polecenia, pojawia nam się okno, które pozwala nam szybko utworzyć i zmodyfikować dodatkowe konfiguracje wraz ze zmianą parametrów, których edycję wywołaliśmy.
W programie SOLIDWORKS mamy możliwość tworzenia kilku tabel z różnymi zmiennymi konfiguracji. Wypełniając tabelę danymi możemy ją zamknąć, bez zapisu, wtedy zostają modyfikowane wymiary w konfiguracjach lub zapisując ją i jeśli wszystkie operacje wykonaliśmy poprawnie, tabela
jest widoczna w panelu ConfigurationManager do późniejszej edycji.
Metoda 3: Tabela konfiguracji
Ostatnią metodą, której się przyjrzymy jest tabela konfiguracji. Tabele projektowe są bardzo podobne do widoku tabeli z metody 2, z tą różnicą, że do edycji wykorzystujemy Microsoft Excel zamiast wbudowanego edytora tabel SOLIDWORKS. Daje nam to pełną funkcjonalność MS Excel i pozwala
na korzystanie z funkcji, formuł i innych elementów podczas tworzenia konfiguracji.
Po wywołaniu polecenia tworzenia tabeli konfiguracji otrzymujemy okno Excela, w którym mamy możliwość dodania, bądź modyfikacji obecnych konfiguracji.
W panelu ConfigurationManager możemy zauważyć, że została dodana nowa tabela konfiguracji, którą w każdej chwili możemy modyfikować i zarządzać. Taka tabela może być również zapisana i edytowana w zewnętrznym pliku MS Excel.
Co można konfigurować w części, a co w złożeniu?
W poniższej tabeli przedstawione zostały różnice w tworzeniu konfiguracji dla części, oraz dla złożeń.
Konfiguracja |
|
Części | Złożenia |
Zmiana wymiarów, operacji lub szkiców | Zmiana wymiarów operacji i wiązań |
Wygaszanie operacji i szkiców | Wygaszanie komponentów, operacji złożenia i wiązań |
Zmiana materiału | Wybór, której konfiguracji części użyć w złożeniu |
Zmiana właściwości dostosowanych | Zmiana właściwości dostosowanych |
Tworzenie konfiguracji w złożeniach
W złożeniach konfigurację tworzymy w analogiczny sposób, tak jak to było omówione przy częściach. Możemy ręcznie tworzyć konfigurację, za pomocą widoku tabeli oraz tabelą konfiguracji zarządzaną Excelem. W tym przykładzie posłużymy się metodą ręcznego tworzenia konfiguracji.
Aby ułatwić sobie pracę z konfiguracjami w złożeniu, warto by było zacząć od tego, żeby włączyć wyświetlanie nazw konfiguracji komponentów w drzewie operacji FeatureManager. Pozwoli to nam kontrolować jaka konfiguracja w części lub podzłożeniu jest używana.
Konfiguracja zespołu nie tylko może zrobić wszystko to co konfiguracja części, ale mamy również możliwość wykonania dodatkowych operacji takich jak:
- Zmiany konfiguracji części użytej w zespole,
- Zmiany konfiguracji poprzez wygaszanie wiązań lub komponentów z wiązaniami, które definiują zespół,
- Zmiany właściwości dostosowanych dla konfiguracji,
Przeanalizujmy dwie konfiguracje.
W drzewie operacji FeatureManager, obok nazwy głównego złożenia, w nawiasie mamy opisaną aktywną konfigurację – Plastic tire with hardware. W konfiguracji domyślnej zostały użyte 2 podzłożenia i 8 części. Jak możemy zauważyć dwie części są wygaszone oraz dwie mają konfigurację Hardware.
Przechodząc do drugiej konfiguracji, możemy porównać czym różnią się obydwie konfiguracje. Dla podzłożeń i części zmieniła nam się konfiguracja, a także inne części zostały wygaszone.
W każdej chwili w przełączonej konfiguracji możemy dokonać modyfikacji niezależnie czy jest to część, podzłożenie czy wiązanie. Na przykład dla podzłożenia Leg.Support, możemy określić, w których konfiguracjach ma być wyświetlana w złożeniu Hand Truck.
Zmianie podlegają również wiązania w poszczególnych konfiguracjach. Mogą być one analogicznie wygaszane jak części.
Jak możemy zauważyć, tworzenie konfiguracji dla zespołów umożliwia nam większą możliwość modyfikacji projektów, zarówno pod względem części, podzłożeń jak również wiązań, które są niezbędne podczas projektowania złożeń.
Pracując z konfiguracjami na złożeniach, musimy też pamiętać o zależnościach wynikających ze struktury plików. Przykładowo, jeśli w Złożeniu Głównym, posiadamy Podzłożenie A, a w nim Część B z dwoma konfiguracjami, to chcąc stworzyć również dwie konfiguracje Złożenia Głównego, które przedstawia oba warianty Części B musimy również stworzyć dwie konfiguracje Podzłożenia A, aby zachować zależności wynikające z „zagłębienia” Części B w strukturze złożenia.
Używanie konfiguracji w dokumentacji 2D
Tworząc dokumentację 2D mamy również możliwość używania konfiguracji dla widoków rysunkowych. Dodając rzut mamy możliwość wyboru dla każdego pojedynczego rzutu z jakiej konfiguracji chcemy skorzystać.
W programie SOLIDWORKS możemy również wykorzystać operacji Widok pozycji alternatywnej. Operacja ta, pozwala nam wybrać inną konfigurację, lub stworzyć nową, która będzie się na siebie nakładać. Możemy zaobserwować, w jaki sposób zmienia się położenie uchwytu porównując ze sobą dwie konfiguracje.
Podczas tworzenia listy materiałów lub tabeli spoin mamy również możliwość wyboru dla jakiej konfiguracji lista ma zostać stworzona. Dodatkowo dla listy materiałów możemy pogrupować elementy po poszczególnych konfiguracjach.
Podsumowanie
Widzimy, że zastosowanie konfiguracji możliwe jest na każdym etapie projektowania. Zaczynając od części, przechodząc do złożeń i kończąc na rysunkach 2D. Każda z przedstawionych metod pozwala nam zarządzać w inny sposób konfiguracjami, a znajomość metod w jaki sposób tworzyć konfiguracje, pozwala nam na podejmowanie świadomych wyborów z której opcji należy skorzystać, aby otrzymać pożądany przez nas rezultat, zachowując wszystkie konfiguracje w jednym pliku. Warto zwrócić uwagę, że rozsądne zarządzanie konfiguracjami jest bardzo istotne dla tworzenia wydajnych projektów, a także dla ułatwienia sobie pracy.
Zachęcam do zapoznania się z pozostałymi artykułami na temat konfiguracji: