SOLIDWORKS – Parametryzacja liczby wystąpień komponentu na podstawie szyku i równań

HomeRozwiązaniaProjektowanie

SOLIDWORKS – Parametryzacja liczby wystąpień komponentu na podstawie szyku i równań

SOLIDWORKS będąc programem przeznaczonym do parametrycznego modelowania 3D daje użytkownikom szereg narzędzi przydatnych w parametryzacji modeli. Najpopularniejszym z nich są równania.

Jak poprawnie wykonać parametryczny model oparty na równaniach?

Przedstawimy to na przykładzie metalowego stelaża znajdującego się poniżej:

W efekcie końcowym będziemy chcieli uzyskać stelaż z ilością wsporników automatycznie dostosowującą się do jego wymiaru.

Pierwszym krokiem będzie utworzenie dwóch zmiennych globalnych „n” (ilość wystąpień / 2) oraz „D” (dystans między belkami), które posłużą nam do parametryzacji szyku.

Obraz zawierający zrzut ekranu Opis wygenerowany automatycznie

W zmiennej „n” za pomocą funkcji „IF” definiujemy liczbę wystąpień naszej belki opartą na długości stelaża. Ponieważ naszym obiektem odniesienia będzie środkowa belka, to nasza całkowita liczba wystąpień elementu ze względu na szyk w dwóch kierunkach będzie równa:

N = 2 x n + 1

Gdzie;

n- liczba wystąpień

1 – belka środkowa

Kolejnym krokiem jest utworzenie operacji Szyk liniowy. Na wstępie w operacji szyku wprowadzamy niezbędne dane. Jako „Obiekt” należy wybrać środkową belkę, następnie wprowadzić zmienną „n” jako liczbę wystąpień oraz zmienną „D” jako odległość od naszych płaszczyzn odniesienia.

Ostatnią czynnością jest wprowadzenie kierunków szyku oraz ich odniesień. Aby sprawnie wprowadzić odniesienia w obu kierunkach, utworzone zostały „Płaszczyzna1” oraz „Płaszczyzna2”, które potem zostają wprowadzone w pole „Do odniesienia”.

Tak utworzony stelaż dzięki zmianie wymiaru gabarytowego (w tym przypadku długości) będzie za każdym razem miał wstawioną liczbę belek zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Poniżej został przedstawiony efekt:

Długość = 1200

Długość = 1800

Przedstawiona parametryzacja może znaleźć szerokie zastosowanie w parametrycznym modelowaniu 3D, nie tylko w przypadku belek, czy innych konstrukcji spawanych, ale także np. w ilości otworów lub ilości wystąpień komponentów w złożeniu.